Η κραυγή που έβγαλε, ανήγγειλε τον ερχομό του…
Οι Μοίρες στο προσκεφάλι του, να τον μοιράνουν…
Του έδωσαν χάρες, του έδωσαν πνοή…
Χαρακτήρα και χαρακτηριστικά…
Όλα εκεί…
Σε κοινή θέα…
Απάνω μου έχω πάντοτε στη ζώνη μου σφιγμένο
ένα παλιό αφρικάνικο ατσάλινο μαχαίρι
-όπως αυτά που συνηθούν και παίζουν οι αραπάδες-
που από έναν γέρο έμπορο αγόρασα στ’ Αλγέρι.
Αναθράφηκε, από οικογένεια δεμένη…
Η μάνα που τον βύζαξε, του στέριωσε τα δώρα από τις Μοίρες…
Θυμάμαι, ως τώρα να ‘τανε, το γέρο παλαιοπώλη,
όπου έμοιαζε με μια παλιά ελαιογραφία του Γκόγια,
ορθόν πλάι σε μακριά σπαθιά και σε στολές σχισμένες,
να λέει με μια βραχνή φωνή τα παρακάτου λόγια:
Τα χρόνια πέρναγαν…
Η ζωή του, περπατήθηκε…
Αυτός, τα ένοιωσε όλα…
Δεν άφησε να του ξεφύγει τίποτα…
Τον χαρακτήρα του, τον διαμόρφωσε από τις πράξεις του…
Εκεί…
Σε κοινή θέα…
«Ετούτο το μαχαίρι, εδώ, που θέλεις ν’ αγοράσεις
με ιστορίες αλλόκοτες ο θρύλος το ‘χει ζώσει,
κι όλοι το ξέρουν πως αυτοί που κάποια φορά το ‘χαν,
καθένας κάποιον άνθρωπο δικό του έχει σκοτώσει.
Ο Δον Μπαζίλιο σκότωσε μ’ αυτό τη Δόνα Τζούλια,
την όμορφη γυναίκα του γιατί τον απατούσε.
ο Κόντε Αντόνιο, μια βραδιά, τον δύστυχο αδελφό του
με το μαχαίρι τούτο εδώ κρυφά δολοφονούσε.
Ένας αράπης τη μικρή ερωμένη του από ζήλεια
και κάποιος ναύτης Ιταλός ένα Γραικό λοστρόμο.
Χέρι με χέρι ξέπεσε και στα δικά μου χέρια.
Πολλά έχουν δει τα μάτια μου, μα αυτό μου φέρνει τρόμο.
Σκύψε και δες το, μια άγκυρα κι ένα οικόσημο έχει,
είναι αλαφρύ για πιάσε το δεν πάει ούτε ένα κουάρτο,
μα εγώ θα σε συμβούλευα κάτι άλλο ν’ αγοράσεις.»
-Πόσο έχει; – Μόνο φράγκα εφτά. Αφού το θέλεις πάρ΄ το.
Έμαθε από τα φτιαξίματα και από τα χαλάσματα…
Από τότε, περπατάει όρθιος…
Παρέα με τον χαρακτήρα του…
Παρέα με τη ζωή του…
Παράσημο και στόλισμα…
Ένα στιλέτο έχω μικρό στη ζώνη μου σφιγμένο,
που η ιδιοτροπία μ’ έκαμε και το ‘καμα δικό μου,
κι αφού κανένα δε μισώ στον κόσμο να σκοτώσω,
φοβάμαι μη καμιά φορά το στρέψω στον εαυτό μου…
(Η ιδέα του παραπάνω, δόθηκε ακούγοντας ‘Το μαχαίρι’ του Νίκου Καββαδία. Ελπίζω, ο μεγάλος ποιητής να συγχωρήσει το ‘ατόπημά’ μου)
(‘Orange Sword’ by Ruth Palmer)
Τα σέβη μου…..
Ένα στιλέτο έχω μικρό στη ζώνη μου σφιγμένο,
που η ιδιοτροπία μ’ έκαμε και το ‘καμα δικό μου,
κι αφού κανένα δε μισώ στον κόσμο να σκοτώσω,
φοβάμαι μη καμιά φορά το στρέψω στον εαυτό μου…
πολυ ομορφο τραγουδι..εξ ισου ομορφο το κειμενο..
δεν αξιζει να σκοτωσεις..ποσο μαλλον τον εαυτο σου..να κοιταξεις αλλου..απλα..εκει που αξιζει..
«Κόπηκα»
Καληνύχτα γιώργο
Αχ βρε γιώργο… Πολύ καλό…
Καλημέρα
Ωραία η αλλαγή καιρός ήταν!
Με ταξιδεύεις…
Σ’ευχαριστώ!
Εξαίσιο (αναμενόμενο)…
Αναμενόμενο….
Σε διαβάζω συχνά.. σχεδόν ολα σου τα posts …
Πολυ καλοί οι στίχοι σου..
Για ακομα φορα υπεροχος και μεγας ταξιδευτης…
καλησπερα Γιωργο.
μαλιστα!
δε με λετε κυριε Γιωργο μας, τι θα γινει με την περιπτωση σας;;;;
το ενα καλυτερο απο το αλλο!
τι θετε δηλαδις;;;
να τρελλαθουμε τελειως;;;
ε;;;;
-ειπα να κανω λιγη φασαρια! ειδα φως και μπηκα!!!!-
🙂
Μαχαίρι δίκοπο
Μαχαίρι δίκοπο στη γη
Γιά να μπορέσει να ταφεί
Μιά αγάπη μόνο αληθινή
Μιά αγάπη μόνο το μπορεί.
Αγάπη και μίσος μπορούν
Αν αγκαλιά θα βρεθούν
Όρκους στοιχειά
Να γκρεμίσουν μιά βραδιά.
Φεγγάρι κίτρινο γιατί
Τη νύχτα αυτή είχες κρυφτεί
Κανείς δεν άντεξε να δει
Κανείς δεν είδε την πληγή.
Θα άρεσε και στον ποιητή. Μπράβο.
Εύχομαι να ανοίγεις τα word, να ακούς τη μουσική που σε εμπνέει και να μας χαρίζεις πάντα τέτοια κείμενα.
Χαϊδεμένες με την κόψη του μαχαιριού
οι λέξεις. Ίσα για να μας θυμίζουν την
ύπαρξή του.
Βρέχει και με πήγες σε λιβάδια με ουράνια τόξα και ανύπαρκτες νεράιδες! 🙂
Eυγε!
agaphmeno to «maxairi»!
filia
Καλοστέριωτο -που λέμε εμείς εδώ- το νέο σπιτικό.
Δίχως μαχαιρώματα στη καρδιά, αλλά με ακονισμένη παλικαροσύνη.
Στο λόγο και στην πράξη.
Καλημέρα Γιώργο. Πολύ ωραίο!
Έχω μία πρόσκληση για εσένα στο blog μου – νομίζω πως εσύ ειδικά θα την χαρείς και θα την αξιοποιήσεις ιδιαίτερα.
Δεν τον σβήνεις τον μ@λ@κ@ από πάνω; Έχει πάρει φόρα και γράφει αβέρτα στα blogs…
Άργησα, αλλά ήθελα να βάλω τις πέντε λέξεις σου σε κάτι γαλήνιο.
Πανέμορφο το κείμενο και το τραγούδι που σε ενέπνευσε…. 🙂
Αργησα, αλλά ηθελα να χρησιμοποιησω τις 5 λεξεις σου σε κατι γαληνιο…
Ομορφο το κείμενό σου. Και το τραγούδι έμπνευση, επίσης…
Φιλιά πολλά.
Οκ, τώρα που τον έσβησες, ελπίζω να μη με παρεξηγήσει η κυρία Marilena LOL
καλησπέρα…
θέλω να σας ευχαριστήσω όλους για τις επισκέψεις σας εδώ μέσα…
αύριο, με το καλό, θα τα πούμε εκτενέστερα…
να είστε όλοι καλά…
καληνύχτα σας…