Κάθισε στο γραφείο της και άνοιξε τον υπολογιστή. Εδώ και κάποιες μέρες ένιωθε μία δυστοκία στην συγγραφή του πρώτου της πονήματος. Ένας από τους ήρωές της έμοιαζε λειψός. Έπρεπε να τον συμπληρώσει με συγκεκριμένα στοιχεία, αντίθετα μα και συνάμα συμπληρωματικά ως προς τον κυρίως χαρακτήρα της. Κάτι σαν το δίδυμο λίμνη με Νάρκισσος. Έψαχνε έναν…
Παρατηρήσεις «ιδίοις όμμασι»…
Αποτυπώνω, καταγράφω, διαγράφω, οργανώνω εικόνες που εμπίπτουν στην δικαιοδοσία του οπτικού μου οργάνου. Λαίμαργα καταβροχθίζω ανθρώπινες φιγούρες και γήινα τοπία, φτιαγμένα είτε μέσω της εξελικτικής διαδικασίας ενός αόρατου Θεϊκού χεριού είτε μέσω της ανθρώπινης πρόφασης για ένα καλύτερο αύριο. Φιγούρες ανθρώπων καθημερινών, ανθρώπων της διπλανής ή παραδιπλανής πόρτας, που δεν έχω την ευχέρεια και το…
Η μοίρα κι’ ο καιρός…
“Τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα και τους καημούς που σκέπασε καπνός η ξενιτιά τα βρήκε αδελφωμένα Κι οι ξαφνικές χαρές που ήρθαν για μένα ήταν σε δάσος μαύρο κεραυνός κι οι λογισμοί που μπόρεσα για σένα Και σου μιλώ σ’ αυλές και σε μπαλκόνια και σε χαμένους κήπους του Θεού κι όλο θαρρώ…
Προσωπικοί μύθοι…
Προσωπικοί μύθοι γένους αρσενικού, πτώσης ενικού και με επιπτώσεις σε πληθυντικό αριθμό… Είμαστε τυμβωρύχοι ζωών, ελεγχόμενων μόνο για νομιμότητα και όχι για σκοπιμότητα. Ψάχνουμε μέσα σε τάφους σκοτεινούς να βρούμε το φως που θα μας οδηγήσει… Κάναμε δειγματοληπτικούς ελέγχους ζωής που εγκρίθηκαν από το περιβάλλον μας και τους δικούς μας ανθρώπους, αλλά τα δείγματα κρίθηκαν…
Ζωή την λέω…
Αντιμέτωπος πάλι με ένα άσπρο χαρτί, με μόνο όπλο ένα στυλό και κάποιες ανέμελες και ακατάσχετες σκέψεις. ‘Μαθαίνω ξανά να περπατάω’ σκέφτομαι και ακουμπάω το στυλό επάνω στο χαρτί. Στην αρχή ζωγραφίζω σχήματα. Άλλοτε κύκλους (‘ζωή είναι αυτή καρδιά μου’), άλλοτε παραλληλόγραμμα (‘μέσα σε τέσσερις τοίχους ζούμε’), άλλοτε γραμμές τεθλασμένες (‘σαν γράφημα της ζωής μας,…
Μεγάλη Εβδομάδα κάθε χρόνο…
Τελικά, δεν ξέρω τι είναι πιο ‘μεγάλο’, πιο ‘δυνατό’, πιο ‘ανθρώπινο’. Η κατάβαση ή η ανάβαση; Ο Τάφος ή η Ανάσταση; 40 χρόνια τώρα, ζω και το ένα και το άλλο, καθημερινά. Και ακόμη απάντηση δεν βρήκα. Ίσως γιατί οι απαντήσεις είναι γι’ αυτούς που δεν έχουν ερωτήσεις. Ίσως γιατί οι απαντήσεις είναι γι’ αυτούς…
Πανσέληνος Απριλίου…
Μία ολοστρόγγυλη πανσέληνος φωτίζει τις ανέραστες ατραπούς των ονείρων με συνοδεία το άρωμα των ανοιξιάτικων μπουμπουκιών των πρόωρα ανθισμένων (ξεγελασμένων θα μπορούσες να πεις) νερατζιών των δρόμων… Κι’όμως, το φως αυτό είναι μία εν δυνάμει φωτεινή πηγή κάποιων εν δυνάμει νέων προσδοκιών…
Μια διαδρομή…
Επιβιβάζομαι. Βάζω τα ακουστικά στα αυτιά μου και πατάω το play του mp3. Κοιτάω έξω από τα παράθυρα του βαγονιού. Μία μαύρη διαδρομή ξεκινάει με ταχύτητα. Το βλέμμα δεν μπορεί να εστιάσει σε κάτι τόσο γρήγορα κινούμενο. Κι’ όμως. Υπάρχει ένας κόσμος εκεί έξω. Ακίνητος ή κινούμενος. Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει μόνο η αδυναμία…
Γράμμα στον Άϊ Βασίλη…
Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη, Είμαι ο Γιώργος. Έπαψα πια να είμαι Γιωργάκης. Εδώ και χρόνια. Ναι. Αλήθεια σου λέω. Και ως Γιώργος είπα, σε συνεννόηση με τον εαυτό μου, να σου γράψω ένα γράμμα. Θα μου πεις τώρα, και με το δίκιο σου βέβαια, τι δουλειά έχω εγώ ως Γιώργος να σου γράφω γράμμα και…
Αποτύπωμα Χριστουγέννων…
“ Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου … Μου συμβαίνει κάτι πολύ αστείο: Αναλύω όλα μου τα συναισθήματα λες και πρόκειται για κάποιο άλλο πρόσωπο. Σκέφτομαι τις σκέψεις μου! Τις κριτικάρω με βλέμμα ψυχρό και αυστηρό, κι άμα με βρω ‘καλή’ μετά από κάποια καλή πράξη, αισθάνομαι ικανοποιημένη από τον εαυτό μου. Άλλες φορές με βρίσκω υποκρίτρια και…
Καλό ταξίδι Αλέξη…
Ένα παλικάρι νεκρό… Μία πόλη στο έλεος της φωτιάς… Μία χώρα βυθισμένη σε μακριά νύχτα… Χωρίς ελπίδα πρωινού, χωρίς ελπίδα ήλιου… Καλό ταξίδι Αλέξη… Σε μάθαμε όλοι από τον άδικο χαμό σου… Θα σε θυμόμαστε από το γελαστό σου πρόσωπο…
Κος Επισκοπάκης…
Ένα βιβλίο αναγνωρισμένο από το κοινό. Μία παράσταση καθαρτήριο. Ένα μίγμα δεμένο και συγκροτημένο. Αξίζει τον κόπο… Περισσότερες πληροφορίες εδώ… Κε Μήτσου, Κε Μάϊνα, Κα Σπερελάκη και Κε Καζανά σας ευχαριστώ πολύ…
Ένα Σαββατιάτικο πρωινό…
Ένας παραμορφωτικός καθρέπτης ανάμεσά μας. Παραμορφώνει και μορφώνει τις συνειδήσεις και τα αισθήματά μας. Παρόρμηση και απώθηση. ‘Πόσο λίγο με ξέρεις τελικά’ σκέφτομαι και ανάβω ένα τσιγάρο. Από εκείνα τα άκαυτα. Που τα ρουφάς και χάνεις ζωή. Χάσιμο ζωής αναπληρούμενο από την εισροή αέρα θανατηφόρου. Ταξίδι μου έταξες κάποτε και ‘γώ σε πίστεψα. Λες και…
Είμαι εδώ…
Είμαι εδώ και ανέχομαι να αντέχω αυτούς που προσβάλλουν με τις τύψεις τους τα όνειρά μου και μετακυλύουν την προσωπική τους ευθύνη στις πλάτες μου… ο Μπάμπης Στόκας τραγουδάει το «Ο Βασιλιάς» από το album «Τραγουδήστε, μην ντρέπεστε»
Στίγματα και ψήγματα…
Ένας απρόσκλητος αναστεναγμός φωλιάζει τις τελευταίες ημέρες μέσα στα σωθικά μου. Φυσάω με δύναμη να τον βγάλω από μέσα μου. Δεν δύναμαι. Αντιστέκεται σθεναρά στις προσπάθειές μου. Πάλη με τον εαυτό μου ή πάλη με το εγώ μου; Αναπροσαρμογή στόχων και σκοπεύσεων. Εύκολο ακούγεται. Ποιος όμως είναι εκείνος που μπόρεσε να το κάνει εν μία…
Ο Εραστής της Ζωής 